کتابی در حوزه روانکاوی از پدر روانکاوی مدرن

کتاب مقدمه ای بر روانکاوی اثری از زیگموند فروید، که نخستین بار در سال 1917 انتشار یافت. سخنرانی‌های فروید در باب روانکاوی دربردارنده برخی از گویاترین و پایه ای ترین توضیحات  است و حوزه روانکاوی را که در آن زمان هنوز علمی نوپا به حساب می آمد، برای مخاطبینی شرح می دهد که نسبت به آن هم کنجکاو هستند و هم مردد. توضیحات «فروید» که برای مخاطبین امروزی نیز کنجکاوی برانگیز باقی مانده، در سه بخش دسته بندی شده تا مخاطبین را به شکل گام به گام با روش های تفسیر اطلاعات در روانکاوی آشنا سازد؛ حوزه ای که تلاش می کند معناهایی مشخص را از دل فعالیت های به ظاهر بی معنای انسان ها بیرون بکشد. مجموعه ای از کلاس های عمومی او در طول دو ترم دانشگاهی (از 1915 تا 1917) در شهر وین ارائه شده است.

زیگموند فروید، از 6 می 1856 تا 23 سپتامبر 1939 می‌زیست، متخصص مغز و اعصاب اتریشی و خالق روانکاوی بود. فروید در خانواده‌ای یهودی در شهر فرایبرگ واقع در امپراطوری اتریش چشم به جهان گشود. او در سال 1881  مدرک پزشکی ‌اش را از دانشگاه وین اخذ کرد و در سال 1902 به درجه‌ی استادی رسید.  پس از فارغ التحصیلی، در بیمارستان عمومی وین مشغول به کار شد و در درمان هیستری به وسیله ی یادآوری تجارب دردناک گذشته از طریق هیپنوتیزم، با دکتر جوزف بروئر همکاری داشت. او در سال 1885 با مارتا برنیز ازدواج کرد.